Vandaag vliegen we weer terug naar nederland ☹️
Iedereen is zoals eigenlijk de hele vakantie weer rond 7 uur wakker en we kleden ons aan en gaan nog even naar het strand.
Daar speelt Travis weer in het zand en wij lopen langs de kust. We ruimen zelfs wat plastic en glas wat aangespoeld is op dus onze goede daad voor vandaag ook weer gedaan. Na een tijd gaan we weer terug naar het hotel want Travis wilde ook nog in her zwembad zwemmen. Daar eten we ook onze laatste toetjes op en als wij de koffers voor de laatste keer inpakken gaat Travis voor de laatste keer in bad. We hadden nog een halve fles zeep en die gaat helemaal in bad dus het is een grote schuim partij. We laden alles in de auto en tanken nog een keer anderhalve gallon want we gaan het niet niet redden op deze tank. Daarna naar Dennys voor onze laatste brunch.

Daarna rijden we nog maar even naar de Dolphin mall aangezien we pas om 16:55 vliegen en het nu net 12 uur is. 5 uur op een vliegveld zitten is ook niks. En we hebben nog ruimte in de koffers 😋

Natuurlijk shoppen we weer net te lang waardoor we pas om 14:40 wegrijden en het is nog 15~20 minuten rijden tot het huurauto inleverpunt. Daar aangekomen hebben we nog minder dan 30 mijl op de tank te rijden dus dat is mooi. De auto wordt snel gecontroleerd en dan kunnen we door.
We hebben in totaal 1754 mijl gereden oftewel iets meer dan  2800 km
We laden de laatste spullen in de ruimbagage tas en gaan snel naar de incheckbalie om de koffer in te checken. Natuurlijk is die incheckbalie echt aan de andere kant van het vliegveld. We lopen snel door en hopen dat we dat gaan halen want het is inmiddels al 15:30 en de rad mogen we maar tot 15:55 inchecken.

En online kreeg ik telkens een foutmelding als ik de ruim bagage wilde aanmelden, maar dat blijkt achteraf niet zo erg want volgens de dame achter de balie is er al betaald voor de koffer. Ik vraag hoe dat kan maar dat moet ik niet vragen maar gewoon blij zijn adviseert ze met een knipoog.

Nu we de grote tas kwijt zijn kunnen we even omkleden in de lange broeken zodat alles in de tas past en we het in het vliegtuig en als we geland zijn niet koud hebben.

Daarna nog door de douane en koffercheck ook hier schiet het niet op want maar 1 bodyscan werkt er en uiteindelijk wordt er toch ook maar een reguliere metaaldetector ingeschakeld. Als we daar ook eenmaal door zijn (met 8 bakken want echt alles moet los in een bak en de schoenen moeten ook al uit) lopen we naar onze gate, ook weer aan het eind van het gebouw) en dan mogen we vrijwel direct boarden.
We zitten lekker op de allerlaatste rij zodat er geen last hebben van de mensen achter ons. Op de heenreis zaten er namelijk die het scherm telkens door de stoel heen wilde rammen.

We krijgen zodra we in de lucht zijn na een uurtje wat vliegtuig eten wat niet echt lekker is maar het vult.

Travis gaat daarna slapen en ik en Marloes kijken Avengers endgame. Het slapen wil mij helemaal niet lukken dus kijk nog 2 films en Travis is na 3 uur ook weer wakker.

We landen in Frankfurt waar het 16 graden is en regent….
Nu wachten op de volgende vlucht naar Brussel (waar we een uur geleden overheen vlogen)

We hebben eerst lekker lang in bed gelegen ontbijtje gegeten en zijn daarna naar het strand gegaan. Natuurlijk eerst goed insmeren want het is in het zonnetje goed heet. Gelukkig is het strand maar 200 meter verderop dus we zijn er zo. We gaan meteen de zee in welke voor de verandering wel lichtelijk koeler is als de voorgaande keren. Helemaal niet erg want het is dan ook verkoelend. Wel staat er een windje en is de zee wat ruiger hier. Maar niks spannends we gooien wat over met de bal welke nogal eens wegdrijft dankzij het windje. Op een gegeven moment smeren we nog maar eens extra in want het is in het water met het windje best lekker maar best gevaarlijk qua verbranden zo. Travis blijft lekker in het zand spelen en wij lekker koel in het water.

Ik voel op een gegeven moment telkens iets langs mijn been gaan en als ik kijk zie ik wat visjes. De zee is helder genoeg om ze te zien alleen wat ruig waardoor het niet makkelijk te zien is.
Jammer dat we geen snorkelbril hebben en om die voor die paar uurtjes en paar visjes nog te halen is ook zoiets we hebben er thuis al diverse liggen.
Travis wil natuurlijk ook de visjes voelen maar daarvoor zitten ze net te diep want je moet wel stilstaan en dat lukt op die diepte net niet meer.

Ik ga hem helpen met zij zandkasteel en daarna graven we een diep gat. Het is wel echt schelpenzand want je kunt er niet veel mee helaas. Toch weten we ons goed te vermaken en smeren ons nog maar een keertje in. Totdat we honger krijgen en wat rood op de schouders beginnen te zien. Dat is halverwege de middag dus we lopen terug naar het hotel eten ons broodje op en Travis trekt een T-shirt aan waarna we in het zwembad van de hotel nog wat zwemmen. Daarna gaan we de tassen en koffers maar eens inpakken en opruimen zodat alles morgen weer mee kan. Inmiddels kan ik ook al inchecken voor de vluchten van morgen alleen de bagage bijboeken krijg ik telkens een foutmelding op 😠
Daarna begint het buiten weer te regen op zijn floridiaans zullen we maar zeggen. De regen waait bij a horizontaal en in een uurtje tijd staat de hele straat blank. Daarna is het weer over en gaan we voor de laatste keer eten bij longhorn steakhouse.

Vandaag moeten we ons hotelletje alweer verlaten. Maar niet voordat we een ontbijtje hebben gegeten bij hotel (zat inbegrepen wat ik niet eens wist) en is naar Amerikaanse begrippen redelijk goed verzorgd. Zelfs ham kaas en ei.
Daarna vlug de zwemkleding aan want we gaan varen met de jetski.We krijgen eerst wel 30 parafen en handtekeningen te zetten over wat allemaal wel en niet mag en waar ze allemaal niet voor verantwoordelijk zijn. Dan een zwemvest aan en een uitleg over hoe de jetski werkt en dan mogen we opstappen. Travis wil bij mij achterop.We moeten rustig de baai uitvaren en dan is zo’n ding dus best onstabiel en lijkt bij ieder bochtje om te vallen. Dat gebeurt echt niet maar voor je gevoel helt ie al vrij ver over. Als we de baai uitzijn heb je een vrije grote oppervlakte waar je tussen de boeien een gezonken bootje en de vuurtoren in even een kwartiertje mag spelen om het gevoel te krijgen.Als je sneller dan 30mph gaat wordt hij een stuk makkelijker te sturen omdat de ‘sidepods’ aan de achterkant het water ingetrokken worden. Maar 30 mijlen is wel al bijna 50 km/h en dat is op het water best wel snel zeker voor een voertuig zonder rem en als je geen gas geeft ook onbestuurbaar is. En zodra je denkt dat het misgaat laat je uit automatisme het gas los en dan kun je dus niet meer sturen. Je moet dus gas bij geven.
Ook trekken ze standaard iets naar rechts dat in een noodgeval ze rondjes zouden blijven varen en niet ertussenuit naait.
Travis wil al vlug dat ik net zo snel ga als onze gids die zelf ook volop aan het spelen is. Na een 10 minuten gaat het al een stuk beter en trek ik hem open waarbij hij tot 50 mph wat ongeveer 80km/h is.
Travis vind het geweldig. Na het kwartiertje gaan we op pad achter de gids aan. Ik moet als 4e en Marloes achter mij aan. We moeten de gids zijn bubbelspoor volgen ivm de ondiepe stukken. Hij geeft behoorlijk gas en na een tijdje moeten we inhouden en langzaam onder de brug door om aan de andere kant van het eiland uit te komen. Nog een stuk verderop stoppen we even waar we even 5 minuten kunnen zwemmen als afkoeling want het is dan wel smorgens vroeg het zonnetje is al heet en als je vaart heb je dat niet in de gaten.Travis wil hier ook overstappen en bij Marloes achterop. Hij klimt sneller dan ik in de gaten heb achterop wat dat betreft heeft ie dan weer geen schrik. Ook moet ik verder naar voren in de groep omdat ik sneller ben dan mijn voorgangers.Als we weer een tijdje onderweg zijn stoppen we even bij het rijke gedeelte van key west. Daar staan onder andere de huizen van doktoren advocaten drugsdealers en Taylor Swift. Ook het huis van Pablo Escobar zit hiertussen.We varen weer verder en het is best gaaf om  op volle snelheid over de zee te razen terwijl er achter je een straaljager vliegt en rechts van je een black Hawk helicopter je inhaalt. We varen dan ook naar de plek waar de leger basis en army special forces underwater operations school kunnen zien.
We gaan weer verder en op het laatst mogen we nog een 10 minuutjes vrij spelen in het open water want nu kennen de meeste de jetski een stuk beter. Travis wil nog even bij mij achterop met volle snelheid donuts maken.We mochten gelukkig wat later uitchecken dus kunnen nog even douchen omkleden en dan rijden we aan.
Dag hotelletjeOnderweg zien we de oude spoorrails liggen die vroeger de keys verbonden met elkaar en soms best leuke eiland onbewoond met een enkel huisje erop.Ook staat er een politie auto op wacht waar soms iemand inzit en zelfs 1 keer gewoon een pop zodat iedereen zich aan de snelheid houdt.We eten wat bij subway en gaan daarna naar de bird sanctuary.
Hier wonen diverse vogelsoorten welke gered zijn nadat ze gewond zijn geraakt door bijvoorbeeld auto’s maar ook door luchtbuksen of kogels.
De meeste kunnen niet of niet goed meer vliegen en blijven hier dus voor altijd.Dan wille  Marloes en travis ineens niet meer verder want er zit een spinnetje in zijn web over het pad heen.
Maar het was toch aan het einde dus we draaien om. Bij het verlaten gooien we nog wat geld in de donatiepot want er is geen entree dus ze zijn daar volledig van afhankelijk.
We rijden weer door en moeten nog een stop maken bij Robert is here voor een milkshake en verse meloen.Onderweg zien we ook nog een gebouw in de vorm van een gitaar wat we vermoeden van hard rock is. Het blijkt een 140 meter hoog hotel te zijn welke over een aantal maanden klaar moet zijn. Kosten 1,5 Billion dollars.Ik wil niet weten wat een kamertje gaat kosten.
We rijden door naar ons hotel in deerfield beach daar aangekomen zit er niemand in de lobby. We moeten via whatsapp (of ff bellen) registreren en krijgen een code en kamernummer. Met de code kunnen we een masterlockkeybox openen en daarin zitten de pasjes voor de deur. De kamer is netjes alleen de bedden zijn weer erg klein en kraken behoorlijk.Nog 2 nachtjes en dan vliegen we weer naar huis. Kunnen mijn voeten ook weer in een bed slapen IPV over de rand!

Vandaag starten we weer met een naar hotel maatstaven goed ontbijtje.

Daarna gaan we op pad naar de Florida Keys met als eindbestemming key west.
De eerste stop die we maken is bij de Robert is here fruitstand. Hier verkopen ze allerlei soorten fruit en vers gemaakte milkshakes in alle smaken. We hebben pas net ontbeten maar een bananen aardbeishake wordt toch besteld en vers voor je klaargemaakt. Ook een meloen in stukjes gaat mee voor Travis.
We tanken nog even en rijden dan aan.
De eerstvolgende stop is bij robbie’s
Hier mag je een emmertje vis kopen en de tarpons voeren. Travis vindt het wat eng om ze uit de hand te voeren, net als de meesten. Maar hij vind het geweldig om het wat verder te gooien en de vissen eropaf te zien gaan. Hij wil nog een tweede emmertje dus vooruit.

Ook deze pelikaan hoopt op een visje.We rijden door en stoppen bij een strandje genaamd sombrero beach. We wilden hier onze lunch eten, maar er hangt een onaangename geur dus rijden we door nadat de lunch in de auto met airco is opgegeten. Het is namelijk 96f wat 35 plus is en hier ook erg benauwd.
Uiteindelijk komen we bij de Seven Mike bridge wat de langste brug vAn vandaag is.


Dan zijn we op Pine key island. Hier gaan we even kijken bij het blues hole observation platform om de Pine deer te spotten.
Onderweg zie ik er al 1 weglopen maar te laat voor een foto.
Bij het observation point is de trail afgesloten voor de rust van de dieren. Maar we zien er  bij het teruglopen toch 1 verscholen in de bosjes. Als hij te ver weg is beginnen de muggen wel erg vervelend te worden en we worden allemaal diverse keren gestoken 😦Hierna rijden we maar door naar het hotel. Ibis Bay resort.
Ik had een kamer aan het strand geboekt met hangmat en “terrasje”.

We nemen eerst een frisse duik in het zwembad om Travis weer tevreden te houden. En daarna gaan we met het busje van het hotel naar het centrum. Daar wandelen we even rond en zien weer tarpons en zelfs een haai zwemmen in de haven. Natuurlijk moeten we even bij het southern most point langs maar ondanks dat het centrum/Duval street niet echt druk was staat er wel een rij bij de boei.
We hoeven niet perse zelf ermee op de foto dus ik maak de foto van de boei vlug tussendoor. Daarna lopen we naar het 2e punt waar het busje stopt en gaan weer terug naar het hotel waar we wat eten en Travis gaat slapen en wij nog even op ons privé terrasje zitten.

Vandaag staat het john pennekamp state reef op het programma. Eerst een ontbijtje, het enige pluspuntje van dit hotel. Er zijn scrambled eggs, sausages en steak fries. Ook het gerooster brood en vers fruit ontbreken niet. Na het ontbijt gaan we eerst langs de Walmart voor een snorkel masker voor travis. In de winkel kunnen we die in eerste instantie niet vinden maar bij navraag wordt er een uit het magazijn gehaald maar hij vindt het helemaal niet fijn zitten. Dus dan maar met een gewone snorkel die we ter plekke huren. We nemen wel de dramamine mee voor Marloes en ze hebben zelfs een kinderversie die voor Travis vandaag op de boot ook wel van pas kan komen. We rijden door naar het state park en boeken de snorkel tocht. Ondanks dat het net na 10en is kunnen we pas met de boottocht van 13:30 mee dus we gaan even in het aquarium kijken kleden ons alvast om en proberen de snorkels op het stukje strand/zee uit waar we zo al in kunnen. We zien hier al wat kleine visjes kwallen en een Spaans scheepswrak. Maar dit stuk is zo ondiep dat je er kunt staan en zodra je iets watertrappelt wordt het water al troebel. Terwijl ik en Travis zo wat rond snorkelen om Travis alvast aan de snorkel te laten wennen ziet Marloes een grote groene leguaan.

En even later zie ik ook nog een oranje/bruine want die valt een stuk minder op tussen het hout.

Intussen mogen we aan boord van onze boot samen met onze kapitein Chris en Katie. Voordat je daadwerkelijk aan boord gaat wat huishoudelijke mededelingen en als we eenmaal aanboord zijn nog een aantal. Gelukkig weet chris er wel humor in te stoppen. We mogen zelfs kiezen om niet mee te gaan als we speciaal voor het jezus beeld zouden willen snorkelen want door de te sterke stroming kunnen we daar vandaag niet naartoe. Je mag alleen niet zonder snorkelvest zwemmen, zelfs als je michael phelps heet ben je verplicht dit vest te dragen.

Maar we zullen genoeg vis en koraal zien belooft hij. Terwijl we de zee opgaan valt ons op dat het water gelukkig erg rustig is en alleen wat boeggolven van andere boten zorgen voor wat onrust. We hebben er alledrie deze keer geen last van. Of dat nou door de dramamine of door het rustige water komt geen idee maar het bevalt goed !

Op een gegeven moment komen we bij een plek waar al meerdere boten voor anker liggen. Ook hier weer wat mededelingen dat we hoe dan ook niks mogen aanraken nergens op mogen staan en niks mee mogen nemen. Het koraal is en blijft een levend iets wat vlug kapot/dood gaat en erg lang doet om te groeien. Als dat allemaal uitgelegd is geeft ie aan dat we toch bij het standbeeld van jezus zijn maar er drie boten net weg gaan en als we daar even op wachten we een betere ligplek hebben. Eenmaal voor anker mogen we allemaal het water in. En dit is waar we voor kwamen natuurlijk. Koraal zeer kleurrijk en vol diverse vissen.

Ook het beeld van jezus staat tussen het rif op de bodem op een betonnen sokkel. Je mag de hand van Jezus een high five geven als je wilt werd er gezegd.  Maar dan moet je wel enkele meters diep kunnen gaan en weten hoe je moet klaren anders krijg je gegarandeerd last van je oren. Ik ga het proberen en de 2e keer lukt het ook 😀

 

We snorkelen ruim een uur en die zijn zo voorbij. Er staat nog steeds een stevige stroming want telkens als je iets ziet het tegen de ander wilt zeggen en weer “onder” gaat dan ben je alweer enkele meters verder dan waar je was.

Ik ie zelfs 3x een barracuda. Er zijn mensen die claimen een haai gezien te hebben maar die hebben wij helaas niet gezien.

Na een dik uur moeten we weer allemaal aan boord en gaan we terug. Weer aan land gaan we naar het hotel even douchen en dan eten we nog wat bij cracker barrel. Het is niks speciaals maar meer “homecooked” eten.

we zijn blij want het weer was vandaag geweldig en deze dag was erg gaaf om te doen wat ook weer voor een stuk blijere gezichten heeft gezorgd na al die pechdagen!

Vandaag slaapt Travis enigszins uit dus we laten hem lekker. Het ontbijt hier is voorzien van een wafelijzer en gekookte eitjes. De wafels vullen erg goed dus de mini donuts passen er niet meer bij (behalve bij mij natuurlijk 😏)We rijden aan naar Sanibel island in de stromende regen maar hopen dat de buienradar het goed heeft en dat het op het eiland droog is.We komen met droog weer aan maar zien wel dat het ook hier goed geregend heeft. We nemen een parkeerkaart en kleden ons ons om. We lopen over het strand en Travis vind genoeg schelpen waar je hier letterlijk over struikelt. Na een tijdje droppen we de rugzakken en Travis gaat de zee in. Net op dat moment vind ik een complete krabben huisje.Daarna ga ik uiteindelijk met hem mee de zee in. De zon schijnt niet hard en eigenlijk is het zo goed te doen. Niet te heet en een lekker verfrissende zee. Dan ziet Marloes ineens een dolfijn zwemmen op nog geen 10 meter van waar travis en ik in de zee staan. Natuurlijk heb ik de camera in de tas op het strand liggen maar Marloes probeer zo goed als het kan met de waterdichte camera de foto’s te maken.Dit vinden we natuurlijk helemaal geweldig en ga uiteindelijk de camera dan ook halen. De schelpen worden helemaal vergeten we gaan op dolfijn ‘jacht’.Helaas zien we ze niet meer en op een gegeven moment wordt Travis door iets gestoken wat heel erg prikt. We zien in eerste instantie niks maar als hij uit zee is en we hem afgedroogd hebben zit er wel een bultje. Ook is het parkeerkaart je bijna verlopen we dus gaan eerst maar eens naar de auto voor een nieuw kaartje als Travis dan nog wil blijven want op dit moment is ie er wel klaar mee dankzij de prik.Onderweg zien we nog schildpadden nesten welke afgezet zij met lintInmiddels ziet er het ook alweer donker uit wat snel deze kant op komt. Travis wil ook niet blijven dus we spoelen af en kleden ons om. Als we terugrijden en de brug van sanibel af oprijden zien we het uiteinde niet eens vanwege de wederom hevige regen. Het wordt af en toe wel droog maar ongeveer driekwart van de reis van ruim.3,5 uur gaat door de regen.

Onderweg hebben we en subway gegeten en bij het hotel aangekomen is het gelukkig droog….. Voor even. We zitten er een dik een kwartier net alles een beetje op orde en het barst weer los….En de buienradar geeft geen verbetering voor de aankomende 3 uur.We lezen wat op de kamer en travis speelt op de Gameboy. Kwart over 6 vertellen we maar de golden corral een buffet restaurant met veel goede reviews. Zo kan Travis een keer zien wat die voor eten uitkiest iov het standaard chicken tenders kinder menu wat hij meestal kiest (alhoewel hij ook al een keer spaghetti heeft gekozen)Maar als we daar aankomen ziet het er uit als een kip verlichte vreet schuur. Daar hebben we geen zin in zeker niet als je voor hetzelfde geldt bij de longhorn kunt eten dus we rijden verder naar de longhorn waar ik de flat iron steak pakt en Marloes de gegratineerde kip. Allebei smaken weer heerlijk. We spelen nog een potje Rummikub en houden het weer voor gezien vandaag.

Ook vandaag blijkt weer een dag van regen te zijn. In de ochtend gaan we naar sieste key beach. Het strand met de spierwitte quartz zandstrand en helder blauwe zee. Als we aankomen begint het alweer te regenen. Zoals gewoonlijk hier niet in kleine beetjes maar bakken vol. Na een kwartiertje in de auto lijkt het op te klaren en lopen we naar het strand halverwege schuilen we alweer onder een overkapping want het regent alweer. Na nog eens 10 minuten wordt het weer droog en lopen we naar het strand. Het zand is wel mooi wit nadat je eerst voorbij een stuk met groen zand bent welke ontzettend aan je slippers plakt. Maar het zand is ook zeiknat we lopen maar de zee en Travis gaat wel even zwemmen. Maar iets verderop zie je dat er alweer een donkere wolk met wolkbreuk aankomt.Dus na een half uurtje lopen we toch weer terug richting de auto en jawel we zitten nog niet of je ziet nog geen 20 meter vooruit waardoor zelfs autorijden niet makkelijk wordt want je ziet de lijnen op de weg niet eens. We besluiten om dan maar door te rijden naar myakka river state park dit wilde we eigenlijk pas in de middag naartoe gaan maar hier is zo ook niks aan.Onderweg regent het vrije continu met af en toe 10 minuten pauze.Aangekomen in het park is het wel droog maar zijn sommige stukken weg en wandelpaden wel afgesloten wegens hoog water.Het is wel een mooi park en we zien zelfs nog een krokodil in de verte voorbij zwemmen.We rijden nog een stukje verder om een trial te lopen maar helaas afgesloten. De uitkijktoren is als je een beetje creatief bent wel bereikbaar want ook die staan vrijwel geheel ingesloten in het hogestaande water.Je kunt wel ontzettend ver kijken en ziet alleen maar groen.We gaan weer een stukje verder en zien onderweg nog vogels in de boomIk zeg terwijl we weer verder rijden nog dat we hier waarschijnlijk met dit hoge water geen wasberen zullen zien en jawel hoor nog geen 2 seconden later staat er 1 op de weg.We rijden weer verder naar de vogel uitkijk plaats maar daar zien we niet veel dus besluiten om via de noordkant het park te verlaten op weg naar fort Myers. Misschien is het daar beter weer zodat er daar nog maar het strand van sanibel island kunnen. We zijn ongeveer een 20 minuten op pad langs de meest grote huizen/ranches waar er stikjaloers op zijn met de mooie huizen en lappen grond als we een gier zien zitten eten aan een stuk roadkill. Als we er voorbij rijden gaat hij op een paal zitten.Niet veel later barst de regen weer los en moet ik weer de snelheid erop aanpassen want je ziet echt geen hand voor ogen af en toe. We komen nog wel wat gieren tegen onderweg en hebben af en toe 10 minuten drogere omstandigheden.Als we bij het hotel aankomen is het nog droog maar als ik ingechecked heb is de kraan weer open en ik parkeer de auto zelfs half onder de balkons om enigszins droog uit te kunnen laden. Het strand/zwemmen wordt hem vandaag niet meer. Travis begint er echt de balen van te krijgen. De hotelkamer zelf is op zich een van de beste die we tot op heden gehad hebben dus die krijgt wel Travis zijn goedkeuring.We besluiten om de tijd wat de doden nog maar naar een Outlet shopping center te gaan. Helaas kennen ze hier blijkbaar min spijkerbroek niet qua lengte want 34 is de maximale lengtemaat bij Levi’s en de GAP. Travis vind nog wel een shirtje en hoodie en dezelfde in mij. Maar valt weer als een tent qua breedte 😞 shoppen hier is dus erg goedkoop voor mij. Ook tijdens het shoppen regent het weer goed.

Na het shoppen gaan we eten bij de longhorn steakhouse en het smaakt heerlijk.Travis gaat wat laat naar bed maar het zij zo. Morgen hopelijk beter weer als we naar sanibel island gaan.

Vandaag gaan we weer op pad. Gisterenavond vrijwel alles weer ingepakt na 9 dagen Orlando. Zelfs een wasje gedraaid zodat alles weer schoon mee op pad kan.

Vanochtend doen we ook weer lekker rustig aan. Dat houdt wel in dat het een gekkenhuis is in de ontbijt ruime waar maar 3 tafeltjes en 9 stoelen staaan voor meer dan 50 kamers…. Meestal waren we de drukte voor maar nu eten we maar op de kamer.

Daarna op pad naar Kelly state Park waar je met banden kunt rond dobberen.

Daar aangekomen blijkt wel dat je die zelf mee moest nemen en daar niet kunt huren of kopen.. ook de trial om te wandelen kunnen we niet vinden en het kano/kajak plek bij camp Joy blijkt geen verhuurstation maar ook alleen om je eigen kano te water te laten.

Travis heeft er zo al geen zin meer in en wil verder. Hij speelt nog even in de speeltuin en dan gaan we op pad naar celebration. Dit is een idyllisch dorpje naar idee van Walt Disney himself. Het is inderdaad erg gemaakt allemaal. Als je binnenkomt zie je zelfs een 7/11 en MCdonalds in neutrale kleuren zonder grote reclameborden.

Het centrum zelf is niet heel groot maar wel leuk een keer gezien te hebben.

Daarna rijden we door naar Sarasota waar we een hotelletje hebben voor 1 nacht we hopen nog even naar sanibel island te kunnen voor het witte strand. Maar ik wil wel over de sunshine skyway bridge rijden. Deze is 6,7km lang maar op het hoogste punt ook 131meter hoog. Het ziet er machtig uit en we hebben het gefilmd maar blijkbaar zijn de foto’s niet blijven plakken 😦 dus dan maar ff een Google foto. Zal er thuis wel eentje uit de eigen film plukken

We rijden door naar Sarasota maar door files van diverse ongelukken onderweg is het alweer einde van de middag. Travis wil nog even zwemmen in het zwembad dus het strand komt morgen wel.

Na een uurtje gaan we ff douchen en lopen we naar de pizzeria aan de overkant waar we lekker eten. Pizza voor mij en Travis en een pasta voor Marloes.

Daarna nog een kamer boeken voor morgen de blog bijwerken en slapen.

Vandaag gaan we zwemmen bij volcano Bay. Travis kijkt er al helemaal naar uit en we haasten niks. We gaan ontbijten iets na 8 uur en lopen daarna naar citywalk. Daar scheiden onze wegen voor even want ik ga toch proberen 1 of 2 achtbanen te doen maar vind het ook jammer dat Marloes en Travis daar op mij zouden moeten wachten.Dus hun gaan met de bus naar volcano Bay en ik de pretparken in. Als je de drukte op de skywalk loopbrug ziet lijkt het heel erg mee te vallen qua drukte vandaag….. Hoe anders blijkt het boven aan de roltrap bij de controle te zijn waar alles propvol staat.Ik krijg zelfs op mijn kop van de bewaking omdat ik niet ver genoeg in de rij zou aansluiten….. Welke rij? Het is 1 grote mensenmassa……Zodra ik er voorbij ben loop direct naar de ripride rockit die ik gisteren niet heb kunnen doen dankzij de regen. Ik ben binnen 10 minuutjes aan de beurt.Je mag zelf kiezen welke muziekstijl en daarna welk muziek nummer. Dan wordt je echt verticaal gelift en losgelaten voor een wilde rit. Erg gaaf. Daarna besluit ik ook de mummy mee te pakken.9:50 in het park10:10 uit ripride rockit.10:15 wachtrij mummy10:30 uit de mummy en op naar island of adventure pretpark (het andere)10:45 bij Harry potter and the forbidden journeyHier ben ik de eerste single Rider dus ben er ook vrij vlot aan de beurt. Ook gaat de single Rider rij door de kerkers waar je weer andere dingen ziet.11:00 uit Harry potter11:07 naar de hulk achtbaan. Maar als ik in de single riders rij loop blijkt daar meer dan 80 mensen wat ik zo kon tellen te staan. Dat duurt me te lang dus ik besluit Marloes en Travis te gaan opzoeken in volcano Bay.
Om 11:20 sta ik in de bus naar volcano Bay. Lekker afkoelen want het is weer erg waarom in het zonnetje. Ik schrijf dit stukje blog alvast in de bus en 10 minuten later ben ik bij volcano Bay.Daar lopen Marloes en Travis me al tegemoet want Travis wilde net weten of ik al onderweg was want hij wil van de grote blauwe glijbaan. Ik ga me omkleden en als ik buitenkom regent het alweer. Maar alles lijkt nu wel door te gaan en het ziet ernaar uit dat het zo opklaart want iets verderop is het helder blauwe lucht. We denken dat alles dus niet zozeer bij regen maar meer bij (dreigend) onweer dichtgegooid wordt.We gaan naar de handdoeken die gelukkig onder een parasol liggen en na een tijdje gaan we op pad naar de grote blauwe glijbaan. Onderweg komen we nog een tweetal blauwe en groene glijbanen duobanden glijbaan tegen waar je in kunt zonder in te klokken. Dus die doen we eerst maar even. Terwijl we daar op de toren staan te wachten en nat werden gespetterd door over de rand spattende water vind ik dat het wel heel veel is. Totdat ik iets verder kijk en zie dat het weer keihard regent. Voordat we aan de beurt ziin, na nog geen 5 minuten is het ook alweer droog en we doen ook nog een blauwe welke sneller gaan.Op naar de blauwe stijle wand banden glijbaan waar Travis al de hele tijd naar toe wil. De wachttijd is 105 minuten maar met de taputapu log je in en ga je lekker wat anders doen dus weer lekker vestjes drijven zoals Travis het noemt. Na een tijdje zijn we dat ook wel weer beu en gaan we wat eten. En jawel.hoor omdat het net weer geregend heeft zijn de meeste eettentjes gesloten en moet je in het restaurant je eten halen. Natuurlijk staat daar een wachtrij maar hé je raakt eraan gewend. Na een half uurtje hebben we voor Travis een cheesepizza en voor ons een broodje pulled pork waar blijk baar ook friet bij zit, stond niet op de menukaart maar vooruit. Het smaakt goed en we zitten echt vol. We lopen nog even langs het kluisje voor de zonnebrand en daarna gaan Travis en ik op de glijbaan. Ik vertel hem dat ik dit spannender vind dan een achtbaan die over de kop gaat. Hij vind dat raar ook als ik uitleg dat je bij een achtbaan vast zit en kunt zien wat er gaat komen. Die rubber banden voor 5 personen gaan alle kanten op. Ik dacht ook als we boven zijn durft Travis niet meer als hij ziet hoe hoog het is en hoe steil. maar hij vind hem echt helemaal geweldig.

Hij wil nog een keer maar hij wil ook nog een keer met de Krakatau achtbaan/glijbaan en die heeft ook 180 minuten wachttijd. Dus we klokken daar maar in en gaan daarna even op de bedjes liggen. Travis is daar niet zo goed in dus uiteindelijk drijven we we weer allemaal in ons vestje en daarna dobberen we nog wat in onze banden totdat er in 10 minuten tijd 40 minuten van onze wachttijd is gegaan. Mama blijft nog lekker dobberen en wij gaan van Krakatau. Als we eruit komen zoeken we mama op de dobber baan maar zien haar niet. Er komen ook donkere wolken dus we lopen maar naar de stoeltjes in de hoop marloes daar tegen te komen. We zijn er bijna en dan breekt de hel los. Uit het niks komen er druppels groter dan een cm naar beneden en waait alles weg.iedereen begint te schuilen zo goed als het kan.niet omdat ze niet nat willen worden maar omdat de druppels zo groot en hard naar beneden komen. Alhoewel op een gegeven moment regent het horizontaal en je ziet de bui in vlagen over het ‘strand’ trekken.Dit is voor iedereen natuurlijk het sein om het vandaag voor gezien te houden want je ziet alleen maar donkere wolken in de verte. Alles glijbanen zijn gesloten tot nader order en het is al tegen 18:00 en dan blijken die 6 kleedhokjes en 6 wc per gebouwtje echt te weinig voor die duizenden mensen die allemaal tegelijk willen omkleden.Uiteindelijk zijn we allemaal klaar en blijven nog even onder het afdak schuilen ivm de harde regen. Als het wat opklaart gaan we naar de bus en lopen het laatste stukje naar het hotel.Daar aangekomen blijken de sleutels niet meer op onze kamer te werken dus die moeten opnieuw geactiveerd worden ook hangt er weer maar 1 handdoek terwijl we voor drie personen geboekt hebben. Dit si de zoveelste dat bij de lobby om meer handdoeken moeten vragen. Zelfs Travis vind dit het slechtste hotel ooit.We rijden deze keer naar de panda express iets verderop want citywalk was vorige keer al een drukte en slechte service nu alle parken in 1 keer leeglopen zal dat niet beter zijn.Dat blijkt een goede keuze want hier is het eten wel warm en vers klaargemaakt en fatsoenlijke porties. Daarna draaien we nog een wasje en boeken de kamer voor morgen in sarasota.

Vandaag was het een pech dag. We zijn vroeg opgestaan, we zijn toch al iedere dag op tijd wakker, maar nu hebben we niet getreuzeld. Dit zodat ik één of meerdere achtbanen snel zou kunnen doen zodat we daarna naar volcano Bay kunnen om te gaan zwemmen. Hagrids motorbike heb ik de hoop opgegeven als ik om 8:30 bij veel achtbanen/attracties zie staan dat ze om 09:00 of 10:00 open gaan en sommige zijn zelfs als open. Bij hagrids motorbike staat nog niks alleen dat hij gesloten is. Dus dan maar naar escape from gringots in diagon alley. Een achtbaan met 3d verhaal. Als we in het park komen mogen we op een gegeven moment niet verder tenzij we de express pass hebben. Een paar minuten later wordt het gewone gepeupel losgelaten en sprinten een hele hoop mensen naar het Harry Potter gebied. Gelukkig blijken veel mensen naar de zweinstein express te gaan en is de wachttijd bij gringots 20 minuten maar ik ga via de single riders Line en daar ben ik na 5 minuten al aan de beurt.

Het is weer erg mooi gemaakt maar wel ook weer met 3d schermen waar ze hier vrijwel alles mee lijken te doen. Als ik buitenkom schiet ik nog heel even naar binnen via de reguliere wachrij om een paar foto’s te maken van de entree van de bank.

Daarna wil ik voor de Hollywood ripride rockit gaan. Dit is de buitenachtbaan welke steil omhoog getakeld word. Onderweg zien we dat fast & Furious supercharged maar 10 minuten wachttijd heeft dus doen we die allemaal.

Je komt eerst in de wachtrij langs enkele auto’s uit de film want het is helemaal aangekleed als een garage. Daarna kom je in een ruimte waar een medewerker staat welke een verhaaltje doet samen met Mia Toretto vanaf een scherm.

Blijkbaar is de medewerker het ook wel een beetje beu dat alles om la familia draait want hij steekt er telkens de draak mee als Mia het erover heeft (en dat is meerdere malen net zoals in de film)
Dan gaan we naar de volgende ruimte waar Tej ons toespreekt. Daarna mogen we instappen in de partybus. Hier rijden we mee aan en in de 2e scene blijken we een getuige te zijn die beschermd moet worden voor Owen Shaw en krijg je links/rechts van de bus een heel tafereel te zien op het geprojecteerde scherm. De bus beweegt mee en Travis vind het geweldig. Eigenlijk is het gewoon erg cheesy maar vooruit. Na de rit kom je weer uit in een winketje (wat echt bij iedere attractie geldt hier) en staat Dominic Toretto klaar voor de foto.

Hierna gaan we toch echt naar ripride rockit. De wachttijd is ook hier maar 10 minuten maar ik kies voor de single Rider rij. Big mistake deze keer want de gewone rij lijkt een stuk sneller te gaan. Net voordat ik aan de beurt ben begint het te regenen en niet zo’n beetje ook. De mensen die al op de baan zaten komen echt doorweekt binnen en de baan wordt stilgezet. Na een tien minuten klaart het alweer op en wordt ook de baan weer opgestart en gaat met lege karretjes rijden. Maar na ruim een kwartier is hij nog steeds met lege karretjes aan het rijden. Ik besluit nog een 5 minuten te wachten maar zover komt het niet want iedereen. Wordt geïnformeerd dat hij voorlopig niet opengaat.

Ik druip af en de lucht ziet er kraakhelder uit op wat witte wolken na. Dan maar op naar citywalk waar we de bus naar volcano Bay zullen nemen. Daar maakt een beetje regen niet uit.

Daarna aangekomen krijgen we bij e kaartcontrole te horen dat alle attractie gesloten zijn vanwege het weer ( het is dan al ruim drie kwartier droog en niks in de lucht te zien)

We gaan toch naar binnen om wat gewoon te gaan zwemmen.

Daar staat ook op het bord dat alles gesloten is.

Maar blijkbaar is ook het zwemwater gesloten want je mag echt nergens. Ok dat alle attracties zijn dicht vanwege het weer, daar kunnen we inkomen maar zelfs het zwemwater is gesloten en dan kun je dus letterlijk niks doen. Ik kijk dan toch maar eens op de regenradar en daar staat inderdaad dat het over een tiental minuten gaat regenen en dat kan tot ruim 14:00 duren. Dat schiet niet op in een waterpark waar je letterlijk niks kunt doen. We moeten Travis dus weer teleurstellen en besluiten om dan eerst maar naar de Outlet shopping te gaan. Dus weer met de bus terug naar citywalk.
Een uur verder en op dezelfde plek….

Vanaf daar gaan we te voet verder. Het is een half uurtje lopen maar het is toch best warm in het zonnetje welke langzaamaan doorbreekt🤔. Aangekomen bij de shoppingmall is het zelfs gewoon heet bij een helderblauwe lucht. De buienradar hier klopt dus ook niet echt. Maarja nu zijn we hier in de Outlet en zwemmen doen we dan na het shoppen wel. We gaan een paar winkeltjes in en kopen oa een droog paar schoenen voor mij want volledig open (zelfs de zool is geperforeerd) is hier niet altijd handig.

Rond 14:00 besluiten we wat te gaan eten en daarna naar volcano Bay. We eten bij de foodcourt waar het een vreet schuur is Travis en Marloes hebben een hamburger van five guys maar wat daar zo speciaal aan is geen flauw idee want het is echt een burger op een broodje zonder saus sla of wat dan ook en dat voor 9 dollar…. Ik heb een philly cheesesteak van Charley’s en die smaakt goed. Als we naar buiten willen gaan komt het er weer met bakken uit…

We lopen langs de zijkant schuilend voor de regen verder en schieten nog 2 keer een winkeltje in.

Het blijft hard regenen maar de buienradar zegt 10 minuten dus we wachten even. Als het wat opklaart lopen we verder maar voordat we bij de uitgang zijn regent het alweer en als we nu op de buienradar kijken regent het wel weer een tijdje. Ik probeer Uber nog te installeren om die 1 te kunnen bestellen maar de internetverbinding werkt niet mee. Intussen hebben Marloes en ik diverse steken op onze onderbenen wat achteraf flinke muggenbulten blijken te zijn. We lopen uiteindelijk met de ponchos aan richting het hotel om allen aankopen daar te droppen. Maar onderweg worden we er allemaal wel een beetje Chagrijnig van en aangezien het donker blijft tot in de verte moeten we de conclusie trekken dat het vandaag niks meer gaat worden. Bij hotel aangekomen regent het nog zachtjes maar zodra we binnen zijn barst het weer los en we zijn blij dat we binnen zijn. We gaan allemaal even ons dingetje dien Travis op mijn Nintendo 2DSxl Marloes de e-reader en ik de blog.

Na een tijdje gaan we nog heel even kijken bij een andere schoenen winkel voor Marloes want die had nog geen nieuwe schoenen en Travis en ik wel en dat kan natuurlijk niet (en ze wilde ook wel een droog paar)

Daarna gaan we naar de Walmart 10 minuutjes rijden voor wat fris enz. Maar die 10 minuten blijken uiteindelijk 50 minuten te worden omdat we ramvast in het verkeer zaten. De reden, geen flauw idee maar als we dat hadden geweten hadden we het niet gedaan. Na de Walmart zijn we wel binnen 10 minuten bij Dennys en eten we wat. Travis neemt een keer de spaghetti en gehaktbal (met friet als bijgerecht) IPV de standaard chicken tenders met friet. Daarna terug naar de kamer en slapen…..