Vandaag moeten we ons hotelletje alweer verlaten. Maar niet voordat we een ontbijtje hebben gegeten bij hotel (zat inbegrepen wat ik niet eens wist) en is naar Amerikaanse begrippen redelijk goed verzorgd. Zelfs ham kaas en ei.
Daarna vlug de zwemkleding aan want we gaan varen met de jetski.We krijgen eerst wel 30 parafen en handtekeningen te zetten over wat allemaal wel en niet mag en waar ze allemaal niet voor verantwoordelijk zijn. Dan een zwemvest aan en een uitleg over hoe de jetski werkt en dan mogen we opstappen. Travis wil bij mij achterop.We moeten rustig de baai uitvaren en dan is zo’n ding dus best onstabiel en lijkt bij ieder bochtje om te vallen. Dat gebeurt echt niet maar voor je gevoel helt ie al vrij ver over. Als we de baai uitzijn heb je een vrije grote oppervlakte waar je tussen de boeien een gezonken bootje en de vuurtoren in even een kwartiertje mag spelen om het gevoel te krijgen.Als je sneller dan 30mph gaat wordt hij een stuk makkelijker te sturen omdat de ‘sidepods’ aan de achterkant het water ingetrokken worden. Maar 30 mijlen is wel al bijna 50 km/h en dat is op het water best wel snel zeker voor een voertuig zonder rem en als je geen gas geeft ook onbestuurbaar is. En zodra je denkt dat het misgaat laat je uit automatisme het gas los en dan kun je dus niet meer sturen. Je moet dus gas bij geven.
Ook trekken ze standaard iets naar rechts dat in een noodgeval ze rondjes zouden blijven varen en niet ertussenuit naait.
Travis wil al vlug dat ik net zo snel ga als onze gids die zelf ook volop aan het spelen is. Na een 10 minuten gaat het al een stuk beter en trek ik hem open waarbij hij tot 50 mph wat ongeveer 80km/h is.
Travis vind het geweldig. Na het kwartiertje gaan we op pad achter de gids aan. Ik moet als 4e en Marloes achter mij aan. We moeten de gids zijn bubbelspoor volgen ivm de ondiepe stukken. Hij geeft behoorlijk gas en na een tijdje moeten we inhouden en langzaam onder de brug door om aan de andere kant van het eiland uit te komen. Nog een stuk verderop stoppen we even waar we even 5 minuten kunnen zwemmen als afkoeling want het is dan wel smorgens vroeg het zonnetje is al heet en als je vaart heb je dat niet in de gaten.Travis wil hier ook overstappen en bij Marloes achterop. Hij klimt sneller dan ik in de gaten heb achterop wat dat betreft heeft ie dan weer geen schrik. Ook moet ik verder naar voren in de groep omdat ik sneller ben dan mijn voorgangers.Als we weer een tijdje onderweg zijn stoppen we even bij het rijke gedeelte van key west. Daar staan onder andere de huizen van doktoren advocaten drugsdealers en Taylor Swift. Ook het huis van Pablo Escobar zit hiertussen.We varen weer verder en het is best gaaf om  op volle snelheid over de zee te razen terwijl er achter je een straaljager vliegt en rechts van je een black Hawk helicopter je inhaalt. We varen dan ook naar de plek waar de leger basis en army special forces underwater operations school kunnen zien.
We gaan weer verder en op het laatst mogen we nog een 10 minuutjes vrij spelen in het open water want nu kennen de meeste de jetski een stuk beter. Travis wil nog even bij mij achterop met volle snelheid donuts maken.We mochten gelukkig wat later uitchecken dus kunnen nog even douchen omkleden en dan rijden we aan.
Dag hotelletjeOnderweg zien we de oude spoorrails liggen die vroeger de keys verbonden met elkaar en soms best leuke eiland onbewoond met een enkel huisje erop.Ook staat er een politie auto op wacht waar soms iemand inzit en zelfs 1 keer gewoon een pop zodat iedereen zich aan de snelheid houdt.We eten wat bij subway en gaan daarna naar de bird sanctuary.
Hier wonen diverse vogelsoorten welke gered zijn nadat ze gewond zijn geraakt door bijvoorbeeld auto’s maar ook door luchtbuksen of kogels.
De meeste kunnen niet of niet goed meer vliegen en blijven hier dus voor altijd.Dan wille  Marloes en travis ineens niet meer verder want er zit een spinnetje in zijn web over het pad heen.
Maar het was toch aan het einde dus we draaien om. Bij het verlaten gooien we nog wat geld in de donatiepot want er is geen entree dus ze zijn daar volledig van afhankelijk.
We rijden weer door en moeten nog een stop maken bij Robert is here voor een milkshake en verse meloen.Onderweg zien we ook nog een gebouw in de vorm van een gitaar wat we vermoeden van hard rock is. Het blijkt een 140 meter hoog hotel te zijn welke over een aantal maanden klaar moet zijn. Kosten 1,5 Billion dollars.Ik wil niet weten wat een kamertje gaat kosten.
We rijden door naar ons hotel in deerfield beach daar aangekomen zit er niemand in de lobby. We moeten via whatsapp (of ff bellen) registreren en krijgen een code en kamernummer. Met de code kunnen we een masterlockkeybox openen en daarin zitten de pasjes voor de deur. De kamer is netjes alleen de bedden zijn weer erg klein en kraken behoorlijk.Nog 2 nachtjes en dan vliegen we weer naar huis. Kunnen mijn voeten ook weer in een bed slapen IPV over de rand!